Εξομολογητικό

Δε μετανιώνω για κάποια από όσα έκανα, ειδικά το τελευταίο ετούτο διάστημα, μα δεν είμαι σίγουρα περήφανη και αναλαμβάνω την ευθύνη της τότε πιθανόν μικρής ψυχής μου. Της ακόμη μικρής ψυχής μου. Μα σίγουρα μερικές συμπεριφορές, για τις οποίες δεν είμαστε περήφανοι διότι υπήρξαν ένα μέρος του εαυτού μας γεμάτο ντροπή, αποτελούν και αυτές μέρος μας. Και για όσους επιθυμούν να απέχουν από αυτές τις συμπεριφορές, διότι τις κρίνουν ως υπερβολικά μέτριες και υπερβολικά ανθρώπινες, τότε σίγουρα ζουν μέσα στη ψευδαίσθηση ότι απέχουν από το ανθρώπινο είδος και τις κατάρες του, μα κάτι τέτοιο είναι φυσικά αδύνατο. Απλώς ο καθένας μας σίγουρα διαλέγει ποιές από τις ανθρώπινες μιζέριες και ντροπές θα συντροφεύσει και ποιές όχι. Ποιές θα αντέξει και με ποιές αντέχει να παίξει. Και εσύ που διαβάζεις ετούτη την εξομολόγηση, μη πιστέψεις λεπτό ότι εγώ που γράφω ετούτα, ψάχνω παρηγοριά για τα σφάλματα μου.

Leave a Reply

Fill in your details below or click an icon to log in:

WordPress.com Logo

You are commenting using your WordPress.com account. Log Out /  Change )

Twitter picture

You are commenting using your Twitter account. Log Out /  Change )

Facebook photo

You are commenting using your Facebook account. Log Out /  Change )

Connecting to %s