Μπαρ Κολόμπια

I am currently working on the greek edition of my anthology and translating some texts, which I haven’t yet translated. Therefore, the greek readers can now read the greek translation of “Colombian flecks”, originally written in English.

---

Εάν βρεθείτε στο μπαρ Κολόμπια κοντά στον κινηματογράφο, θα ανακαλύψετε μερικές μικρές, μαύρές κηλίδες στο μαρμάρινο πάτωμα σε σχήμα σκακιέρας. Δεν είμαι σίγουρη αν οι κηλίδες έφτασαν στο εσωτερικό των λευκών ή των μαύρων τετραγώνων, αλλά σίγουρα θυμάμαι μερικά από αυτά στο λευκό μέρος του δαπέδου.

Εκείνο το απόγευμα έκανα μερικά σκίτσα με ένα στυλό γεμάτο μελάνι και καθώς το υγρό σταματούσε να ρέει,  κουνούσα συχνά το στυλό με μανία στον αέρα. Το μελάνι τότε άρχισε να κάνει την εμφάνιση του στο δάπεδο, δημιουργώντας μικρούς κύκλους. Όταν συνειδητοποίησα τι έκανα, ήμουν τόσο ντροπιασμένη και σχεδόν ήθελα να ομολογήσω την πράξη μου στον γέρο που είχε το μπαρ. Στο τέλος δεν υπήρχε καμία ομολογία, γιατί ήμουν σίγουρη για έναν άγνωστο λόγο ότι ο άντρας γνώριζε ήδη. Μέσα σε εκείνο το μπαρ για χρόνια, σίγουρα θα αισθανόταν ακόμη και τη διαφορά μερικών μικρών κηλίδων στο πάτωμα. Έτσι, σκέφτηκα να μην πω τίποτα και να περιμένω την επόμενη φορά, αν θα μου επιτρέψει να μπω ξανά στο μπαρ. Η επόμενη φορά δεν ήρθε ακόμη, αλλά σύντομα θα έρθει. Συνήθως είναι κάθε Δευτέρα, αλλά δεν υπάρχει κανόνας σε αυτό. Εξαρτάται επίσης μερικές φορές, αν υπάρχει κάποια ταινία που να παίζει στον κινηματογράφο.

Αυτό που δεν κατάλαβα όταν έφυγα από το μπαρ ήταν ότι το πρόσωπο μου ήταν επίσης διακοσμημένο με μερικές μαύρες κηλίδες. Κάποιος μέσα στον κινηματογράφο μου το είπε αργότερα. Το μελάνι δεν ήταν τόσο εύκολο να αφαιρεθεί και θα άφηνε τα ίχνη του ακόμη και την επόμενη μέρα.

Για μια στιγμή ένιωσα σαν ένα μέρος του δαπέδου φτιαγμένο από μάρμαρο ή μερικά από τα σκίτσα που έκανα. Δεν υπήρχε καμία αίσθηση μοναδικής ταυτότητας, αίσθησης ότι είμαι εγώ – ναι, σε αυτές τις στιγμές θα μπορούσα να είμαι οτιδήποτε, αλλά ταυτόχρονα θα μπορούσα να πω ότι υπήρχε και κάτι από μένα καπου εκεί.